Á inrásardaginn 10. maí 2006

 

Það var á þessum degi 1940 sem breskur her réðist á litla Ísland. Íslenskir karlmenn þurftu að þola samkeppni um konurnar sem margar hverjar þykja allt sem útlenskt er betra.

 Sem betur fór þá voru margar sem féllu ekki alveg fyrir þessu og þess vegna hefur Íslendingum haldið áfram að fjölga sem aldrei fyrr.

 Það er svo sem tíðindalaust hér á skerinu. Sólin hefur leikið við okkur, vorverkin eru á fullu. Nonni hefur verið að bera á pallinn fúavörn, ganga frá í bílskúrnum svona innansleikjur sem aldrei hafa verið kláraðar.  Þá er að sinna gróðrinum, klippa dauðar greinar og fær pottana á pallinum þannig að sólin leiki um plönturnar. Endanlegan stað fá þær svo þegar pallaolían þornar. Nonni hefur einnig verið að vinna myndir sem Halli tekur af fasteignum fyrir Remax. Á meðan hafa húsverkin verið á Siggu könnu.

Síðustu helgi fórum við í heimsókn til Sigrúnar og Ella og spiluðum eins ot stundum áður. Nonni lofaði Ella að segja ekki hvernig fór til að vera ekki að monta sig neitt. Sannleikurinn er sá að Nonni hefur oftast tapa.  

Við fréttum það í vikunni að breytingar væru í vændum hjá Sigurgeiri syni Nonna og hans fjölskyldu. Við látum þau segja sjálf nánar frá því sjá: Borgarholt.com.

Allt er annars gott að frétta og okkur og okkar. a.m.k. hvað við best vitum.

 

Elsku vinir og ættingjar

 Hafið þið það sem allra best. 

 

 

Nonni og Sigga.